Week 3
Blijf op de hoogte en volg Arjan
11 September 2016 | Nederland, Zwolle
Dag 14
's Morgens weer een heerlijk ontbijt. Pannenkoeken, ei, vers brood en nog meer. Heerlijk!
Na het ontbijt gingen we naar de kerk. Daar gingen we lopend naar toe. De kerk viel tegen. het was niet echt een internationale kerk. Er waren eigenlijk alleen maar Nederlanders. het was wel heerlijk om met een grote groep Engelse liederen te zingen.
Na de kerkdienst gingen we uit eten bij Tommy's. Dat was een belevenis. We kregen de menukaarten en iedereen ging kijken wat ie wou. Toen iedereen wat had verzonnen kwamen ze langs. Eerste mededeling was dat er geen pizza's meer waren. Oftewel, de helft van de groep moest opnieuw bestellen. 1 tafel kreeg redelijk snel alles. Het drinken en de burgers en friet wat ze hadden besteld. De andere tafels kregen nog niks. Zelfs niet het drinken. Op den duur kwamen ze met wat drinken en eten aanzetten. Toen werd er gemeld dat er geen frites meer was. En een aantal burgers waren ook al op. Dus sommigen moesten weer opnieuw bestellen. 1 van ons had vis besteld. Dat duurde maar en duurde maar. Op den duur toen de rest van de tafel het bord bijna leeg had kreeg zij te horen dat er geen vis was. Dus heeft ze alsnog wat anders besteld. Een andere tafel kreeg kippen die niet gaar waren. Ze hadden de gedeeltes die wel gaar waren al opgegeten, omdat zo'n honger hadden. Maar daardoor kregen ze geen nieuwe kippen. Dan moesten ze opnieuw gaan betalen. 2 van de groep hadden nog helemaal niks gekregen. Een local kwam ook eten, Die kreeg 2 kippen in een half uurtje. Bizar! Nadat de laatste 2 hun eten hadden gelregen moesten we betalen. geen korting, niks. Maarja, dat is niet normaal. Dus uiteindelijk kwam de baas erbij. Nadat wij duidelijk hadden aangegeven dat het service van 0,0 was hebben we toch alles betaald. Tja, het is niet duur in Ethiopië. Het uit eten was dus wel een avontuur.
Nadat we dit avontuur hadden beleefd gingen we weer terug. Bij het compound aangekomen kreeg ik direct weer knuffels. Ze hadden me wel weer gemist. De rest van de dag heb ik besteed om boekjes te schrijven. Iedereen had een eigen boekje. Op de voorkant stond dan je eigen foto. In het boekje stond de rest van de groep met een eigen foto. Bij je eigen foto kon je dan een persoonlijke tekst schrijven voor degene van wie het boekje was.
Dag 15
Ik mocht vandaag weer met een groepje kinderwerk gaan doen. Deze keer hadden we het iets minder goed voorbereid. We zouden het doen over de verlamde man die via het dak bij Jezus terechtkwam. Dat verhaal heb ik 's morgens nog even in het Engels op papier gezet. Eerst gingen we weer een paar liedjes zingen met de kids. Daarna gingen we onszelf even voorstellen. Ik noemde dat ik volgend jaar de marathon gaan lopen. Ik kreeg een warm applaus. Tuurlijk vinden Ethiopiërs het mooi als iemand een marathon gaan lopen. Na het voorstellen gingen we het verhaal vertellen en uitbeelden. Na het verhaal was het weer tijd om de regenboog weer verder te kleuren. Nou ja, de regenboog was klaar. Alleen de wolk hoefde nog maar. Nadat deze weer mooi was geverfd gingen we kleuren. Iedereen kreeg een tekening die ze in mochten kleuren met stiften. Ik kon de hele tijd heen en weer lopen om stiften in te nemen en een volgende kleur aan te bieden. De kinderen wisten mijn naam wel, dus ik hoorde de hele tijd: "Arian, Arian". Was wel leujk! Na het kleuren gingen we naar buiten voor een spel. 2 mensen moesten hun armen kruizen en elkaar vastpakken. Dan kon er iemand op gaan zitten. Zo moesten ze een stuk lopen. Vervolgens gingen we weer touwtje springen. Ik had een paar hele moeilijke jochies bij het touwtje springen. Nadat ik het springtouw voor de 2e keer weer had ingenomen en de rij opnieuw had neergezet, ging het goed. Er was nog een jongen met een beperking die nogal agressief was. Hij had een jongetje bij de keel gegrepen, tegen het hoofd geslagen en z'n petje kapot gemaakt. Ik had even de lokale man die hielp bij het kinderwerk erbij geroepen. Uiteindelijk is het goed gekomen. De agressieve jongen heeft mij nog netjes een hand gegeven.
's Middags weer aan het bouwen geweest. We konden cement gaan mixen en tegen de muur smijten. De locals maakten het vervolgens glad. Was nog best lastig om te doen. Er zaten ook veel stenen tussen. Gelukkig waren de locals zo slim om de dag erna het zand te zeven.
Bij het avondeten hadden we een speciaal gebed. Ik had bij kinderwerk al Jezus gespeelt, nu mocht ik God spelen (niet oneerbiedig bedoeld). We gingen namelijk het onze vader bidden, maar ik mocht vragen tussendoor stellen zodat degene die aan het bidden was besefte wat hij eigenlijk aan bidden was.
Na het avondeten hadden we een "over-de-streep" avond. We gingen eerst in groepjes uiteen om te besrpeken: "Als je mij echt zou kennen dan...". In ons groepje waren we heel erg open. Er zijn bijzondere dingen gezegd die diep uit het hart kwamen. We hebben ook nog voor elkaar kunnen bidden. Dat vond ik erg mooi om te doen. Daarna gingen we met de hele groep een aantal vragen bij langs. Als het voor jou gold dan moest je over de streep. Was bijzonder en mooi om te zien zo open als mensen daar ook waren. Er was respect naar elkaar toe. Nadat we dit hadden gedaan gingen we weer in groepjes uiteen. We hebben een aantal van de vragen behandeld en de mensen die nog niet aan de beurt waren geweest met "Als je mij echt zou kennen dan..." konden ook nog even hun verhaal delen. Was een hele mooie avond!
Week 16
Vandaag was de dag dat we met de bajaj (tuk tuk) naar de suikerfabriek zouden gaan. De bajaj's zouden er om 8 uur zijn. Maar het duurde ietsjes langer. Om een uurtje of half 10 gingen we op weg naar de suikerfabriek. Bij de poort aangekomen moesten we wachten tot iedereen er was. Er bleek dat een bajaj de hele tijd uitviel, dus het duurde best lang. Wel reed er nog een mooie John Deere trekker langs. Toen iedereen er was moesten we de telefoons en camera's inleveren. We werden ook gefouilleerd. De dames nogal grondig. We kregen een rondleiding door de suikerfabriek. Helaas stonden de machines uit, omdat er reparaties aan de gang waren. Nadat we de rondleiding hadden gehad, gingen we weer terug met de bajaj. Was leuk om dat ook een keer beleefd te hebben.
De rest van de dag heb ik boekjes geschreven en ook nog even cement geschept. Tuurlijk moest er ook nog even gewerkt worden door de mensen die nog wel wat energie hadden. Het was tenslotte de laatste werkdag.
Dag 17
's Morgens waren er een paar bikkels die vroeg opstonden. We gingen een lekker stukkie hardlopen. We gingen naar een berg waar een aantal van de groep al een keer hadden gewandeld. Ze waren zo enthousiast over het uitzicht en de berg dat we dat per se wouden zien. Dus we liepen richting de berg. Ik en een andere jongen zijn helemaal naar boven gegaan. Was echt een geweldig mooi uitzicht. We konden een heel eind kijken over het landschap. We hadden een 360 graden view. Heerlijk wat wind er bij. Er was nog dauw en het zonnetje was er ook. Schitterend! De terugweg hebben die jongen en ik heerlijk op hetzelfde tempo terug gelopen. De rest van de groep vond een iets langzamer tempo prettiger. Heerlijk om zo de ochtend te beginnen.
Na het ontbijt werd het kinderwerkfeest voorbereid. We hadden heel wat spellen. Zakdoekje leggen, schminken, spijkerbroek hangen, spijkerpoepen, kruiwagenrace, zaklopen en nog wel meer. Ik stond bij het zaklopen. We gebruikten cementzakken. Ze waren een beetje klein en waren dus eigenlijk niet vast te houden. Maar zonder handen lukte het ook. Was leuk om te zien zo fanatiek als de lokale kinderen waren. Sommigen vielen natuurlijk, maar gelukkig zijn er geen ernstige dingen gebeurd. Aan het eind van de ochtend hebben we gezamenlijk afgesloten. We hebben toen ook afscheid genomen van de kids. Was best moeilijk.
's Middags hadden we de overdracht. Eerst werden in de kerk een paar woorden gesproken. Daarna gingen we naar buiten om de school officieel over te dragen. Er hing een doek voor het logo dat op de school was gemaakt. Dat doek werd er afgehaald. Daarna gingen we alle 3 de klaslokalen doorlopen. Een aantal Ethiopiërs waren nog gewoon aan het werk. Wij hadden als groep wat hapjes. Pannenkoekjes en stukjes stroopwafel. Nadat we buiten klaar waren gingen we weer naar binnen in de kerk. Daar werden presentjes uitgedeeld. We hebben een aantal spullen als groep ingezameld. Dat hebben we gedoneerd aan verschillende mensen/afdelingen binnen de kerk. De lokale bevolking had ook voor ons presentjes. De mannen kregen allemaal een sjaal en de vrouwen een doek. Wat was dat een mooi moment. Toen merkte ik wel hoe geliefd ik was bij de bevolking. Het was oorverdovend toen ik naar voren moest om mijn sjaal aan te nemen. Wat was dat een mooi moment. Ook ontstond er een prachtige lach op d gezichten van de mensen die het presentje uitdeelden. Normaal is het de gewoonte om een hand te geven en dan een schouder tegen schouder knuffel. Maar ze wouden van mij direct een knuffel. Wat een mooi gebaar! Zeker mooi van de "hoofd"-man van de kerk. Hij keek eigenlijk altijd chagrijnig. Maar ook hij had een enorme grijns en gaf mij een knuffel. Ik denk dat dit moment van het ontvangen van mijn presentje het mooiste moment is!
Na het uitdelen van alle presentjes was er eten klaargemaakt door een aantal vrouwen. Typisch Ethiopisch eten. Heel veel soorten kaas en daar brood bij. Bijna niemand vond het lekker. Ik vond het ook niet heel lekker maar heb wel netjes alles opgegeten. De koffie duurde voor ons als groep te lang. Dus toen zijn we naar buiten gegaan. Daar hebben we nog heel erg veel foto's gemaakt. Ook heel veel foto's met de locals gemaakt. Was gezellig!
's Avonds hadden we de "mooiste-momenten-avond". Ik heb met een van de leiders het Wilhelmus gezongen. Het 1e en 6e couplet. Natuurlijk wel weer met opera stem. Was lache. Er waren meer leuke acts. Bij een act kwamen een aantal mensen onder de sneeuw te zitten. Ook ging 1 vn de dames heel erg mooi zingen haha. Heerlijk als je jezelf zo voor schut durft te zetten zondat dat je je ervoor schaamt. Bij het kampvuur deed ze het nog een keertje.
Bij het kampvuur hebben we de engeltjes aan elkaar bekend gemaakt. Eerst een rondje dat iedereen noemde wie hij of zij dacht dat zijn of haar engel was. Daarna een rondje met het noemen van wie jij de engel was.
Dag 18
Vandaag is de dag dat we gaan vertrekken uit Wonji Shewa. We moesten alles schoonmaken, inpakken en opruimen. Alle matrassen gingen op de 2 auto's. In Nederland mag je zo hoog niet stapelen. Ik gaf iedereen nog een hand een knuffel. Wat was dat een moeilijk moment. Toen we allemaal in de bus zaten gingen we weg. Een van de loakel jongens moest nog huilen. Heel veel mensen gingen ons uitzwaaien. Een paar kinderen renden nog een heel eind met de bus mee. In Addis gingen we eerst naar een museum. Daar hebben we resten van Lucy gezien.
Nadat we daar waren geweest gingen we langs de kathedraal waar de sacrofaag van de Haile Selassie lag. We mochten ook door het museum. Maar daar moesten we best veel voor betalen, dus hebben we dat laten zitten. Na de kathedraal te hebben gezien gingen we ergens heen waar we konden eten. Heerlijke pizza, burger of iets anders. Wat was dat genieten. Heel veel mensen hebben zich toen helemaal volgegeten. Een aantal mensen hebben nog flink wat darmprobleempjes gekregen door het ontzettend vette voedsel.
Na de lekkere lunch gingen we naar de souvenirsmarkt. Daar hebben we van alles gekocht. Armbandjes, kettingen, krukken, beeldjes, bestek en nog meer. Sommigen van de groep waren heel erg goed in onderhandelen. Er waren ook een aantal irritante locals die je dingen wouden aandringen. Nadat iedereen wat souvenirs had gekocht gingen we nog even langs een koffiewinkel. Daar hebben we een behoorlijke voorraad koffie opgekocht. Ik heb nog 2 zakjes met vers gemalen koffiebonen gekocht. Heerlijke koffie!
Vervolgens gingen we naar een heel luxe gebouw waar we gingen dineren. Dat was geregeld door een aantal locals. Wouw, wat was dat luxe. Eindelijk lekker veel gezonde dingen. Paprika, sla, komkommer, tomaat. Heerlijk! Na het eten waren er nog wat luitjes die ons wat woorden wouden meegeven. Vervolgens nog even een groepsfoto en dan naar het vliegveld.
Op het vliegveld was het erg druk. Maar ik ging met de chauffeur op de bus om de tassen er af te halen. Mensen beneden pakten de tassen aan en legden ze snel op de karretjes. Dat ging zo heel erg snel. Bij de duane konden we allemaal tegelijk de paspoorten inleveren. Het duurde wel heel erg lang voordat we door mochten, maar toch was dit wel sneller dan allemaal individueel inchecken. Helaas zaten we niet echt bij elkaar. Bij de handbagagecheck bleek er in een van de EHBO tasjes een klein pleisterschaartje te zitten. Die werd ingenomen. Ook werden 2 giraffen beeldjes ingenomen. Later werden die in het vliegtuig weer terug gegeven.
Dag 19
We reden met heet vliegtuig een rondje over het vliegveld. Maar toen ging het vliegtuig weer staan op de plek waar we ook in waren gestapt. We kregen te horen dat het slecht weer was en we dus moesten wachten met vertrekken. Een aantal van de groep zag dat de klep van de bagage openging en er tassen uitvielen en een aantal tassen er uit werden gehaald. Na ruim een uur konden we gaan vliegen. Maar ja, de overstap in Istanbul konden we wel vergeten. We hadden daar namelijk officieel maar een uur overstap tijd. Dat was nu dus weg.
Op het vliegveld van Istanbul kwamen we inderdaad te laat voor de overstap. De leiding heeft gelukkig toen kunnen fixen dat we met z'n allen in het eerst volgende vliegtuig konden. We moesten toen wel 3,5 uur wachten.
Toen we na een lange reis op schiphol kwamen moesten we natuurlijk even wachten op de bagage. Er kwamen een paar tassen naar boven. Maar de rest kwam niet. We hebben iemand op het vliegveld aangesproken. Die zou het gaan regelen zei hij. Na heel wat minuten geduld kwamen de tassen en kisten naar boven. Maar toen de band stopte met meer tassen en koffers naar boven te brengen, misten wij nog 9 dingen. Na wat geduld gingen we maar formulieren invullen voor de verdwenen tassen. Terwijl 2 mensen van de leiding daar mee bezig waren ging de rest de familie begroeten. Die hadden ook al een tijdje op ons moeten wachten.
Na een treinreis naar Zwolle ben ik weer heelhuids thuisgekomen na een schitterend en onvergetelijk avontuur!
O ja, thuis was ik ook aan de beurt met diarree. 's Avonds 3 keer en de volgende ochtend ook 3 keer. Daarna was het over. Was wel blij dat het thuis was en niet in Ethiopië. Lijkt me toch fijner op een wc dan boven een gat in de grond. Oke, genoeg over dit vieze gedoe.
Trouwens, na wat telefoontjes enzo is de rest van de bagage na een aantal dagen ook weer terecht gekomen bij de eigenaren.
En nu ga ik me voorbereiden voor het volgende avontuur. Een Muskathlon in Indonesië. 42 km hardlopen en 10.000 euro sponsorgeld ophalen voor Compassion. Heb er zin in!
's Morgens weer een heerlijk ontbijt. Pannenkoeken, ei, vers brood en nog meer. Heerlijk!
Na het ontbijt gingen we naar de kerk. Daar gingen we lopend naar toe. De kerk viel tegen. het was niet echt een internationale kerk. Er waren eigenlijk alleen maar Nederlanders. het was wel heerlijk om met een grote groep Engelse liederen te zingen.
Na de kerkdienst gingen we uit eten bij Tommy's. Dat was een belevenis. We kregen de menukaarten en iedereen ging kijken wat ie wou. Toen iedereen wat had verzonnen kwamen ze langs. Eerste mededeling was dat er geen pizza's meer waren. Oftewel, de helft van de groep moest opnieuw bestellen. 1 tafel kreeg redelijk snel alles. Het drinken en de burgers en friet wat ze hadden besteld. De andere tafels kregen nog niks. Zelfs niet het drinken. Op den duur kwamen ze met wat drinken en eten aanzetten. Toen werd er gemeld dat er geen frites meer was. En een aantal burgers waren ook al op. Dus sommigen moesten weer opnieuw bestellen. 1 van ons had vis besteld. Dat duurde maar en duurde maar. Op den duur toen de rest van de tafel het bord bijna leeg had kreeg zij te horen dat er geen vis was. Dus heeft ze alsnog wat anders besteld. Een andere tafel kreeg kippen die niet gaar waren. Ze hadden de gedeeltes die wel gaar waren al opgegeten, omdat zo'n honger hadden. Maar daardoor kregen ze geen nieuwe kippen. Dan moesten ze opnieuw gaan betalen. 2 van de groep hadden nog helemaal niks gekregen. Een local kwam ook eten, Die kreeg 2 kippen in een half uurtje. Bizar! Nadat de laatste 2 hun eten hadden gelregen moesten we betalen. geen korting, niks. Maarja, dat is niet normaal. Dus uiteindelijk kwam de baas erbij. Nadat wij duidelijk hadden aangegeven dat het service van 0,0 was hebben we toch alles betaald. Tja, het is niet duur in Ethiopië. Het uit eten was dus wel een avontuur.
Nadat we dit avontuur hadden beleefd gingen we weer terug. Bij het compound aangekomen kreeg ik direct weer knuffels. Ze hadden me wel weer gemist. De rest van de dag heb ik besteed om boekjes te schrijven. Iedereen had een eigen boekje. Op de voorkant stond dan je eigen foto. In het boekje stond de rest van de groep met een eigen foto. Bij je eigen foto kon je dan een persoonlijke tekst schrijven voor degene van wie het boekje was.
Dag 15
Ik mocht vandaag weer met een groepje kinderwerk gaan doen. Deze keer hadden we het iets minder goed voorbereid. We zouden het doen over de verlamde man die via het dak bij Jezus terechtkwam. Dat verhaal heb ik 's morgens nog even in het Engels op papier gezet. Eerst gingen we weer een paar liedjes zingen met de kids. Daarna gingen we onszelf even voorstellen. Ik noemde dat ik volgend jaar de marathon gaan lopen. Ik kreeg een warm applaus. Tuurlijk vinden Ethiopiërs het mooi als iemand een marathon gaan lopen. Na het voorstellen gingen we het verhaal vertellen en uitbeelden. Na het verhaal was het weer tijd om de regenboog weer verder te kleuren. Nou ja, de regenboog was klaar. Alleen de wolk hoefde nog maar. Nadat deze weer mooi was geverfd gingen we kleuren. Iedereen kreeg een tekening die ze in mochten kleuren met stiften. Ik kon de hele tijd heen en weer lopen om stiften in te nemen en een volgende kleur aan te bieden. De kinderen wisten mijn naam wel, dus ik hoorde de hele tijd: "Arian, Arian". Was wel leujk! Na het kleuren gingen we naar buiten voor een spel. 2 mensen moesten hun armen kruizen en elkaar vastpakken. Dan kon er iemand op gaan zitten. Zo moesten ze een stuk lopen. Vervolgens gingen we weer touwtje springen. Ik had een paar hele moeilijke jochies bij het touwtje springen. Nadat ik het springtouw voor de 2e keer weer had ingenomen en de rij opnieuw had neergezet, ging het goed. Er was nog een jongen met een beperking die nogal agressief was. Hij had een jongetje bij de keel gegrepen, tegen het hoofd geslagen en z'n petje kapot gemaakt. Ik had even de lokale man die hielp bij het kinderwerk erbij geroepen. Uiteindelijk is het goed gekomen. De agressieve jongen heeft mij nog netjes een hand gegeven.
's Middags weer aan het bouwen geweest. We konden cement gaan mixen en tegen de muur smijten. De locals maakten het vervolgens glad. Was nog best lastig om te doen. Er zaten ook veel stenen tussen. Gelukkig waren de locals zo slim om de dag erna het zand te zeven.
Bij het avondeten hadden we een speciaal gebed. Ik had bij kinderwerk al Jezus gespeelt, nu mocht ik God spelen (niet oneerbiedig bedoeld). We gingen namelijk het onze vader bidden, maar ik mocht vragen tussendoor stellen zodat degene die aan het bidden was besefte wat hij eigenlijk aan bidden was.
Na het avondeten hadden we een "over-de-streep" avond. We gingen eerst in groepjes uiteen om te besrpeken: "Als je mij echt zou kennen dan...". In ons groepje waren we heel erg open. Er zijn bijzondere dingen gezegd die diep uit het hart kwamen. We hebben ook nog voor elkaar kunnen bidden. Dat vond ik erg mooi om te doen. Daarna gingen we met de hele groep een aantal vragen bij langs. Als het voor jou gold dan moest je over de streep. Was bijzonder en mooi om te zien zo open als mensen daar ook waren. Er was respect naar elkaar toe. Nadat we dit hadden gedaan gingen we weer in groepjes uiteen. We hebben een aantal van de vragen behandeld en de mensen die nog niet aan de beurt waren geweest met "Als je mij echt zou kennen dan..." konden ook nog even hun verhaal delen. Was een hele mooie avond!
Week 16
Vandaag was de dag dat we met de bajaj (tuk tuk) naar de suikerfabriek zouden gaan. De bajaj's zouden er om 8 uur zijn. Maar het duurde ietsjes langer. Om een uurtje of half 10 gingen we op weg naar de suikerfabriek. Bij de poort aangekomen moesten we wachten tot iedereen er was. Er bleek dat een bajaj de hele tijd uitviel, dus het duurde best lang. Wel reed er nog een mooie John Deere trekker langs. Toen iedereen er was moesten we de telefoons en camera's inleveren. We werden ook gefouilleerd. De dames nogal grondig. We kregen een rondleiding door de suikerfabriek. Helaas stonden de machines uit, omdat er reparaties aan de gang waren. Nadat we de rondleiding hadden gehad, gingen we weer terug met de bajaj. Was leuk om dat ook een keer beleefd te hebben.
De rest van de dag heb ik boekjes geschreven en ook nog even cement geschept. Tuurlijk moest er ook nog even gewerkt worden door de mensen die nog wel wat energie hadden. Het was tenslotte de laatste werkdag.
Dag 17
's Morgens waren er een paar bikkels die vroeg opstonden. We gingen een lekker stukkie hardlopen. We gingen naar een berg waar een aantal van de groep al een keer hadden gewandeld. Ze waren zo enthousiast over het uitzicht en de berg dat we dat per se wouden zien. Dus we liepen richting de berg. Ik en een andere jongen zijn helemaal naar boven gegaan. Was echt een geweldig mooi uitzicht. We konden een heel eind kijken over het landschap. We hadden een 360 graden view. Heerlijk wat wind er bij. Er was nog dauw en het zonnetje was er ook. Schitterend! De terugweg hebben die jongen en ik heerlijk op hetzelfde tempo terug gelopen. De rest van de groep vond een iets langzamer tempo prettiger. Heerlijk om zo de ochtend te beginnen.
Na het ontbijt werd het kinderwerkfeest voorbereid. We hadden heel wat spellen. Zakdoekje leggen, schminken, spijkerbroek hangen, spijkerpoepen, kruiwagenrace, zaklopen en nog wel meer. Ik stond bij het zaklopen. We gebruikten cementzakken. Ze waren een beetje klein en waren dus eigenlijk niet vast te houden. Maar zonder handen lukte het ook. Was leuk om te zien zo fanatiek als de lokale kinderen waren. Sommigen vielen natuurlijk, maar gelukkig zijn er geen ernstige dingen gebeurd. Aan het eind van de ochtend hebben we gezamenlijk afgesloten. We hebben toen ook afscheid genomen van de kids. Was best moeilijk.
's Middags hadden we de overdracht. Eerst werden in de kerk een paar woorden gesproken. Daarna gingen we naar buiten om de school officieel over te dragen. Er hing een doek voor het logo dat op de school was gemaakt. Dat doek werd er afgehaald. Daarna gingen we alle 3 de klaslokalen doorlopen. Een aantal Ethiopiërs waren nog gewoon aan het werk. Wij hadden als groep wat hapjes. Pannenkoekjes en stukjes stroopwafel. Nadat we buiten klaar waren gingen we weer naar binnen in de kerk. Daar werden presentjes uitgedeeld. We hebben een aantal spullen als groep ingezameld. Dat hebben we gedoneerd aan verschillende mensen/afdelingen binnen de kerk. De lokale bevolking had ook voor ons presentjes. De mannen kregen allemaal een sjaal en de vrouwen een doek. Wat was dat een mooi moment. Toen merkte ik wel hoe geliefd ik was bij de bevolking. Het was oorverdovend toen ik naar voren moest om mijn sjaal aan te nemen. Wat was dat een mooi moment. Ook ontstond er een prachtige lach op d gezichten van de mensen die het presentje uitdeelden. Normaal is het de gewoonte om een hand te geven en dan een schouder tegen schouder knuffel. Maar ze wouden van mij direct een knuffel. Wat een mooi gebaar! Zeker mooi van de "hoofd"-man van de kerk. Hij keek eigenlijk altijd chagrijnig. Maar ook hij had een enorme grijns en gaf mij een knuffel. Ik denk dat dit moment van het ontvangen van mijn presentje het mooiste moment is!
Na het uitdelen van alle presentjes was er eten klaargemaakt door een aantal vrouwen. Typisch Ethiopisch eten. Heel veel soorten kaas en daar brood bij. Bijna niemand vond het lekker. Ik vond het ook niet heel lekker maar heb wel netjes alles opgegeten. De koffie duurde voor ons als groep te lang. Dus toen zijn we naar buiten gegaan. Daar hebben we nog heel erg veel foto's gemaakt. Ook heel veel foto's met de locals gemaakt. Was gezellig!
's Avonds hadden we de "mooiste-momenten-avond". Ik heb met een van de leiders het Wilhelmus gezongen. Het 1e en 6e couplet. Natuurlijk wel weer met opera stem. Was lache. Er waren meer leuke acts. Bij een act kwamen een aantal mensen onder de sneeuw te zitten. Ook ging 1 vn de dames heel erg mooi zingen haha. Heerlijk als je jezelf zo voor schut durft te zetten zondat dat je je ervoor schaamt. Bij het kampvuur deed ze het nog een keertje.
Bij het kampvuur hebben we de engeltjes aan elkaar bekend gemaakt. Eerst een rondje dat iedereen noemde wie hij of zij dacht dat zijn of haar engel was. Daarna een rondje met het noemen van wie jij de engel was.
Dag 18
Vandaag is de dag dat we gaan vertrekken uit Wonji Shewa. We moesten alles schoonmaken, inpakken en opruimen. Alle matrassen gingen op de 2 auto's. In Nederland mag je zo hoog niet stapelen. Ik gaf iedereen nog een hand een knuffel. Wat was dat een moeilijk moment. Toen we allemaal in de bus zaten gingen we weg. Een van de loakel jongens moest nog huilen. Heel veel mensen gingen ons uitzwaaien. Een paar kinderen renden nog een heel eind met de bus mee. In Addis gingen we eerst naar een museum. Daar hebben we resten van Lucy gezien.
Nadat we daar waren geweest gingen we langs de kathedraal waar de sacrofaag van de Haile Selassie lag. We mochten ook door het museum. Maar daar moesten we best veel voor betalen, dus hebben we dat laten zitten. Na de kathedraal te hebben gezien gingen we ergens heen waar we konden eten. Heerlijke pizza, burger of iets anders. Wat was dat genieten. Heel veel mensen hebben zich toen helemaal volgegeten. Een aantal mensen hebben nog flink wat darmprobleempjes gekregen door het ontzettend vette voedsel.
Na de lekkere lunch gingen we naar de souvenirsmarkt. Daar hebben we van alles gekocht. Armbandjes, kettingen, krukken, beeldjes, bestek en nog meer. Sommigen van de groep waren heel erg goed in onderhandelen. Er waren ook een aantal irritante locals die je dingen wouden aandringen. Nadat iedereen wat souvenirs had gekocht gingen we nog even langs een koffiewinkel. Daar hebben we een behoorlijke voorraad koffie opgekocht. Ik heb nog 2 zakjes met vers gemalen koffiebonen gekocht. Heerlijke koffie!
Vervolgens gingen we naar een heel luxe gebouw waar we gingen dineren. Dat was geregeld door een aantal locals. Wouw, wat was dat luxe. Eindelijk lekker veel gezonde dingen. Paprika, sla, komkommer, tomaat. Heerlijk! Na het eten waren er nog wat luitjes die ons wat woorden wouden meegeven. Vervolgens nog even een groepsfoto en dan naar het vliegveld.
Op het vliegveld was het erg druk. Maar ik ging met de chauffeur op de bus om de tassen er af te halen. Mensen beneden pakten de tassen aan en legden ze snel op de karretjes. Dat ging zo heel erg snel. Bij de duane konden we allemaal tegelijk de paspoorten inleveren. Het duurde wel heel erg lang voordat we door mochten, maar toch was dit wel sneller dan allemaal individueel inchecken. Helaas zaten we niet echt bij elkaar. Bij de handbagagecheck bleek er in een van de EHBO tasjes een klein pleisterschaartje te zitten. Die werd ingenomen. Ook werden 2 giraffen beeldjes ingenomen. Later werden die in het vliegtuig weer terug gegeven.
Dag 19
We reden met heet vliegtuig een rondje over het vliegveld. Maar toen ging het vliegtuig weer staan op de plek waar we ook in waren gestapt. We kregen te horen dat het slecht weer was en we dus moesten wachten met vertrekken. Een aantal van de groep zag dat de klep van de bagage openging en er tassen uitvielen en een aantal tassen er uit werden gehaald. Na ruim een uur konden we gaan vliegen. Maar ja, de overstap in Istanbul konden we wel vergeten. We hadden daar namelijk officieel maar een uur overstap tijd. Dat was nu dus weg.
Op het vliegveld van Istanbul kwamen we inderdaad te laat voor de overstap. De leiding heeft gelukkig toen kunnen fixen dat we met z'n allen in het eerst volgende vliegtuig konden. We moesten toen wel 3,5 uur wachten.
Toen we na een lange reis op schiphol kwamen moesten we natuurlijk even wachten op de bagage. Er kwamen een paar tassen naar boven. Maar de rest kwam niet. We hebben iemand op het vliegveld aangesproken. Die zou het gaan regelen zei hij. Na heel wat minuten geduld kwamen de tassen en kisten naar boven. Maar toen de band stopte met meer tassen en koffers naar boven te brengen, misten wij nog 9 dingen. Na wat geduld gingen we maar formulieren invullen voor de verdwenen tassen. Terwijl 2 mensen van de leiding daar mee bezig waren ging de rest de familie begroeten. Die hadden ook al een tijdje op ons moeten wachten.
Na een treinreis naar Zwolle ben ik weer heelhuids thuisgekomen na een schitterend en onvergetelijk avontuur!
O ja, thuis was ik ook aan de beurt met diarree. 's Avonds 3 keer en de volgende ochtend ook 3 keer. Daarna was het over. Was wel blij dat het thuis was en niet in Ethiopië. Lijkt me toch fijner op een wc dan boven een gat in de grond. Oke, genoeg over dit vieze gedoe.
Trouwens, na wat telefoontjes enzo is de rest van de bagage na een aantal dagen ook weer terecht gekomen bij de eigenaren.
En nu ga ik me voorbereiden voor het volgende avontuur. Een Muskathlon in Indonesië. 42 km hardlopen en 10.000 euro sponsorgeld ophalen voor Compassion. Heb er zin in!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
